Słynny groteskowy dramat Witkacego, wypełniony sarkastycznym i zgryźliwym humorem, będący parodią psychologicznego dramatu rodzinnego, w typie Strindberga i Ibsena. Realność akcji podszyta jest głębokim sarkazmem, wyolbrzymiona i zdeformowana, a postaci dramatu są obdarzone świadomością scenicznego bycia, stają się, sami dla siebie, aktorami.